De battle met de blikopener

In mijn vorige blog heb ik maar liefst twee beloftes gedaan, en die houd ik dan ook. Ten eerste zou deze blog over een blikopener gaan, nou, dat gaat ie ook. Ten tweede zou ik deze blog aan Marije opdragen, en dat doe ik dus bij deze. Waarom denk je misschien. Waarom wil dat kind in godsnaam een blog schrijven over een blikopener? Nou, dat zal ik je vertellen. Dit medium is bedoelt om mijn avonturen in Praag te delen, om mijn leven als erasmusstudent te beschrijven, kortom, over het wel en wee van niemand minder dan moi. Vandaag een stukje wee. Voor veel mensen is het geen geheim meer, maar je moet toch weten dat ik linkshandig ben. Dit maakt het af en toe moeilijk om bepaalde gereedschapppen te hanteren. Zo heb ik het gepresteerd om binnen een maand een blikopener te slopen. Volledig vernield, total loss. Dit ten gevolge van mijn geklungel, waarbij ik probeer om een rechtshandige blikopener linkshandig te gebruiken, waardoor ik hem altijd ondersteboven houd en dan nogal hard moet knijpen (denk ik) voordat het "mesje" in het blik snijd. Soms ken ik mijn eigen krachten niet en knijp dan onbewust iets te hard. Dit resulteerde op een gegeven moment in een blikopener die volledig uit elkaar sprong en al zijn onderdeeltjes door mijn kamer liet vliegen. Na een maand vond ik nog stukjes. Na twee weken had ik genoeg moed bijeen geschraapt om aan een nieuwe uitdaging te beginnen. Maar dit keer nam ik geen plastic blikopener, maar een ijzeren, dat scheelt toch weer onderdeeltjes, dacht ik zo. Niets is minder waar. Het enige verschil is nu dat ik iedere keer als ik een blik heb geopend (iets dat mij serieus minimaal vijf minuten kost, Katharina kom terug!), mijn handen verrekte pijn doen en ik de rest van het blik maar een soort van met een mes omhoog probeer te duwen waardoor ik toch nog de tomatenpuree/tonijn/whatevah eruit krijg gepeuterd. Vandaar dat ik nu een nieuwe tactiek heb ontwikkeld: iedere keer dat ik een blik koop,. probeer ik er eerst een met een "lus" te vinden, en anders moet ik mezelf afvragen of het de moeite waard is. (als het antwoord hierop ja is, heb ik tot nu toe altijd achteraf spijt..) Misschien was het beter geweest als ik een blikopener voor linkshandigen zou gebruiken? Maar ten eerste ken ik het Tsjechische woord voor linkshandige blikopener niet, en ten tweede zijn die ongetwijfeld heul duur. Ik zal het mijn laatste dertig dagen dus maar gewoon moeten uitzingen met een rechtshandige blikopener!