Finals: kleien en chocolate chip cookies

Sinds mijn laatste verslagje is er veel gebeurd. Meer gevechten met de beruchte blikopener,maar ook onvergetelijke ervaringen, zoals een bezoek aan de Duitse (voormalig West-Duitse) ambassade, en nog vetter een weekendje Boedapest. Weekendje klinkt altijd makkelijk. Punt was dat we nogal (lees: behoorlijk) ongeorganiseerd waren, iets dat leidde tot een week uitstel en niet met de bus maar met de trein gaan.Uiteindelijk kwam ik erachter dat het oostblok (nee sharon! centraal-europa) ook klant en toeristvriendelijke mensen bevat die warempel engels spreken en anders druk wijzen en tóch proberen te helpen. Boedapest is een geweldige stad en dankzij de aanwijzingen van Simone werd het alleen maar leuker. We hebben iedere avond in een restaurant van haar lijstje gegeten en de amerikanen/oostenrijker met wie ik ben gegaan zijn van haar gaan houden :) En Nederlanders zijn overal dus ook in Boedapest weer een oranje-ervaring. Ik was vrolijk engels aan het babbelen terwijl ik opeens twee nederlanders hoor overleggen hoe ze het parlementsgebouw kunnen bezichtigen. Wie vragen ze dat? Natuurlijk mij. "Do you know how we can get in?" "ja hoor!...blabla....blablabla..." ik geloof niet dat ik ooit iemand zó verbaasd heb zien kijken! hihi..
Momenteel ben ik bezig aan mijn laatste week, iets dat voor mij betekent: FINALS. ik heb deze week vier tentamens, waarvan één op vrijdag. het gebouw is dan gesloten en het semester is dan officieel voorbij, maar het leek onze leraar wel leuk om het tentamen dan te doen, om de last wat te, ehm, verlichten. (dahaaaag laatste keer feesten met vrienden... dahaaag sociaal leven) Gelukkig heb ik ook docenten die begrijpen hoe tragisch het studentenleven is en die weten dat wij ons miserabel voelen, vandaardat ik gister in een atelier van een docent heb mogen kleien, en vandaag tijdens een tentamen mocht genieten van zelfgebakken chocolate chip cookies van de vrouw van een andere docent. mensen naar mijn hart! Naast mij liggen pen en papier geduldig te wachten, schreeuwend: kom op, neem mij neem mij! helaas schreeuwt facebook net ietsje harder.
Dit was het dan, mijn laatste verslag uit Praagje... Volgende uitdaging? proberen mijn nominatie voor een weekje gesubsidieerd hong kong (world youth leaders forum) in juli waar te maken en daadwerkelijk te gaan, en dan in 2013: Stage in het buitenland!