Praag part I
Door: sharonlubbers
Blijf op de hoogte en volg Sharon
29 Augustus 2011 | Tsjechische Republiek, Praag
Hallo daar!
Aangezien ik nog steeds niet in het bezit ben van de o-zo-gewilde internetverbinding, heb ik besloten om mijn blog bij te houden in word tot ik hem kan posten. Ik ben hier nu al bijna een week en het is hier super! Ik heb een supermooie kamer met badkamer, mijn buurmeisje, Katharina, kende ik al van school en we hebben het hier heel gezellig! We zijn Praag al gaan bekijken en zijn al in een aantal kerken geweest, die erg mooi waren, maar ook érrug barok, veel goud en veel ornamenten dus. Het weer is lekker, maar vandaag is het zo’n 35 graden en dat is misschien iets te veel van het goede. Gelukkig wordt het komende week beter. Gisteren zijn we voor het eerst naar school gegaan om de andere erasmusstudenten te ontmoeten. Nu ben ik bij mij op school echt ontzettend veel uitwisselingsstudenten gewend, ik denk dat er altijd wel een stuk of 30 rondlopen. Wij waren met z’n zessen. Zes. En toen we het erover hadden hoe ons dat tegenviel, bleek dat er ook nog eens nóg een Nederlander was, dus talen leren? Ho maar. Gelukkig zijn er ook nog twee Britten (nee Britt, niet jij!), want ja, Engels is nou echt de taal die ik wil leren. Er was ook een oostenrijker, die vloeiend Tsjechisch spreekt, dus dat wordt waarschijnlijk onze nieuwe beste vriend (= nou, daar zaten we dan, bij “de introductiedag”. We kregen een mapje, werden voorgesteld aan het international office en iemand liet ons de schoolbieb zien (nadat we zo’n 3 kwartier op hem hadden gewacht). Die man moest ons ook nog helpen met de aanschaf van een ov-kaart, maar toen de aardige biebmevrouw haar praatje deed, zwaaide hij even en ging hij ervandoor. Gelukkig hadden wij een Tsjechischsprekende Oostenrijker in ons midden die ons na het goede metrostation wees. Helaas moest hij ons toen alleen laten omdat hij weer terugging naar Wenen om daar de rest van zijn beetje vakantie nog door te brengen. Katharina ging als eerste een poging wagen, uiteindelijk bleek dat we ook een pasfoto nodig hebben, die we helaas net niet bij ons hadden. Het enige antwoord dat Katharina toen kreeg was: 30 crowns! (net iets meer dan een euro) Katharina betaald dat, krijgt een pasje zonder foto, draait zich om en –BAM! Loketje dicht. Zes uur. Gelukkig was er aan de overkant een of andere beergarden waarop we besloten dan maar nog een drankje te doen. Dat werd een beetje later en om de een of andere reden kregen we rond een uur of tweeëntwintig honger. Daarop hadden we drie opties: pasta met ketchup bij Steven, niks bij Liam en Matthew of kip met sla, droge macaroni en sperzieboontjes bij ons. Lastige dus, maar uiteindelijk werd het bij ons. We hebben heerlijk gegeten (thanx Katharina!) en de jongens zijn uiteindelijk rond een uur of 1,2 vertrokken. We hebben nog steeds geen officiële bevestiging dat ze thuis zijn aangekomen, maar aangezien ik nog geen sirenes heb gehoord en het Tsjechische nieuws het met name heeft over “iets met Libië en Kadhafi”, ga ik er maar vanuit dat het wel goed zit. Vanaf woensdag moeten we naar school, maar aangezien ik dan alleen een vak heb dat begint op de 29e heb ik dan vrij. En aangezien ik donderdag en vrijdag standaard geen les heb, heb ik nu alvast weekend. (en dat op vrijdag, ja, óók voor volgende week) ondertussen kan ik werken aan onze zogeheten :”Czech-list” (en ja, die kwam van mij). Een checklist met alles wat we gedaan moeten hebben voor we weer vertrekken, te vinden op onze koelkast. Een korte impressie: 20 zinnetjes Tsjechisch spreken die elkaar opvolgen, met onze benen bungelen in de Moldau, iemand uit Alabama of Texas ontmoeten (het liefst beide) en minstens 10 soorten Tsjechische alcohol hebben geproefd (want ja, we zijn toch ook studenten). Vooral de taal gaat lastig worden, maar we hebben een krant gevonden met 2 engelse lessen erin, dus misschien kunnen we daar wel wat mee. Tot nu toe reikt mijn kennis tot: prosiem promoc (ik heb hulp nodig), ahoj/ dobre den (hallo), dobre (goed), prosiem (alstublieft), dekuji (dankuwel), voda (water), holandska, hawaiska, pivo (bier), sto (100) en pristi stanice (volgende halte). Veel verder kom ik nog niet, maar dat maakt niet uit, want de Tsjechen spreken geen engels, Duits, Frans, spaans of enige andere west-Europese taal, dus ik red me prima!
Aangezien ik nog steeds niet in het bezit ben van de o-zo-gewilde internetverbinding, heb ik besloten om mijn blog bij te houden in word tot ik hem kan posten. Ik ben hier nu al bijna een week en het is hier super! Ik heb een supermooie kamer met badkamer, mijn buurmeisje, Katharina, kende ik al van school en we hebben het hier heel gezellig! We zijn Praag al gaan bekijken en zijn al in een aantal kerken geweest, die erg mooi waren, maar ook érrug barok, veel goud en veel ornamenten dus. Het weer is lekker, maar vandaag is het zo’n 35 graden en dat is misschien iets te veel van het goede. Gelukkig wordt het komende week beter. Gisteren zijn we voor het eerst naar school gegaan om de andere erasmusstudenten te ontmoeten. Nu ben ik bij mij op school echt ontzettend veel uitwisselingsstudenten gewend, ik denk dat er altijd wel een stuk of 30 rondlopen. Wij waren met z’n zessen. Zes. En toen we het erover hadden hoe ons dat tegenviel, bleek dat er ook nog eens nóg een Nederlander was, dus talen leren? Ho maar. Gelukkig zijn er ook nog twee Britten (nee Britt, niet jij!), want ja, Engels is nou echt de taal die ik wil leren. Er was ook een oostenrijker, die vloeiend Tsjechisch spreekt, dus dat wordt waarschijnlijk onze nieuwe beste vriend (= nou, daar zaten we dan, bij “de introductiedag”. We kregen een mapje, werden voorgesteld aan het international office en iemand liet ons de schoolbieb zien (nadat we zo’n 3 kwartier op hem hadden gewacht). Die man moest ons ook nog helpen met de aanschaf van een ov-kaart, maar toen de aardige biebmevrouw haar praatje deed, zwaaide hij even en ging hij ervandoor. Gelukkig hadden wij een Tsjechischsprekende Oostenrijker in ons midden die ons na het goede metrostation wees. Helaas moest hij ons toen alleen laten omdat hij weer terugging naar Wenen om daar de rest van zijn beetje vakantie nog door te brengen. Katharina ging als eerste een poging wagen, uiteindelijk bleek dat we ook een pasfoto nodig hebben, die we helaas net niet bij ons hadden. Het enige antwoord dat Katharina toen kreeg was: 30 crowns! (net iets meer dan een euro) Katharina betaald dat, krijgt een pasje zonder foto, draait zich om en –BAM! Loketje dicht. Zes uur. Gelukkig was er aan de overkant een of andere beergarden waarop we besloten dan maar nog een drankje te doen. Dat werd een beetje later en om de een of andere reden kregen we rond een uur of tweeëntwintig honger. Daarop hadden we drie opties: pasta met ketchup bij Steven, niks bij Liam en Matthew of kip met sla, droge macaroni en sperzieboontjes bij ons. Lastige dus, maar uiteindelijk werd het bij ons. We hebben heerlijk gegeten (thanx Katharina!) en de jongens zijn uiteindelijk rond een uur of 1,2 vertrokken. We hebben nog steeds geen officiële bevestiging dat ze thuis zijn aangekomen, maar aangezien ik nog geen sirenes heb gehoord en het Tsjechische nieuws het met name heeft over “iets met Libië en Kadhafi”, ga ik er maar vanuit dat het wel goed zit. Vanaf woensdag moeten we naar school, maar aangezien ik dan alleen een vak heb dat begint op de 29e heb ik dan vrij. En aangezien ik donderdag en vrijdag standaard geen les heb, heb ik nu alvast weekend. (en dat op vrijdag, ja, óók voor volgende week) ondertussen kan ik werken aan onze zogeheten :”Czech-list” (en ja, die kwam van mij). Een checklist met alles wat we gedaan moeten hebben voor we weer vertrekken, te vinden op onze koelkast. Een korte impressie: 20 zinnetjes Tsjechisch spreken die elkaar opvolgen, met onze benen bungelen in de Moldau, iemand uit Alabama of Texas ontmoeten (het liefst beide) en minstens 10 soorten Tsjechische alcohol hebben geproefd (want ja, we zijn toch ook studenten). Vooral de taal gaat lastig worden, maar we hebben een krant gevonden met 2 engelse lessen erin, dus misschien kunnen we daar wel wat mee. Tot nu toe reikt mijn kennis tot: prosiem promoc (ik heb hulp nodig), ahoj/ dobre den (hallo), dobre (goed), prosiem (alstublieft), dekuji (dankuwel), voda (water), holandska, hawaiska, pivo (bier), sto (100) en pristi stanice (volgende halte). Veel verder kom ik nog niet, maar dat maakt niet uit, want de Tsjechen spreken geen engels, Duits, Frans, spaans of enige andere west-Europese taal, dus ik red me prima!
-
12 Oktober 2011 - 21:31
Britt:
Oeps, ontdekte nu pas de foto’s bij je blog! Die chocolaatjes komen me toch wel heeeeeeel bekend voor ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
